CELE I ZAŁOŻENIA STUDENCKIEGO KOŁA PATOMORFOLOGICZNEGO PRZY KATEDRZE PATOMORFOLOGII

Celem Studenckiego Koła Patomorfologicznego jest:

1. Kształtowanie i ukierunkowanie zainteresowania studentów na dziedzinę patomorfologii.

2. Poszerzenie wiedzy studentów.

3. Propagowanie nowoczesnego, wszechstronnego podejścia do problemów chorego.

4. Prowadzenie badań naukowych zgłaszanych zarówno na krajowe jak i zagraniczne konferencje naukowe.

Główne założenia Studenckiego Koła Patomorfologicznego:

1. Uczestnictwo w spotkaniach Studenckiego Koła Patomorfologicznego (SKP).

2. Poznawanie i doskonalenie umiejętności rozpoznawania i właściwego różnicowania zmian morfologicznych.

3. Kształcenie umiejętności korzystania z literatury, piśmiennictwa.

4. Rozwiązywanie problemów diagnostycznych.

5. Omawianie metod stosowanych w patomorfologii: mikroskopia elektronowa, mikroskopia fluorescencyjna, badania immunohistochemiczne i histochemiczne, elementy biologii molekularnej.

6. Ocena makroskopowa materiału operacyjnego.

7. Obsługa mikroskopu świetlnego.

8. Ocena mikroskopowa preparatów histologicznych.

9. Podstawy cytologii.

10. Uczestnictwo w badaniach autopsyjnych.

11. Klasyfikacja TNM nowotworów złośliwych.

12. Patologia narządu przeszczepionego.

Opiekun koła: lek. Magdalena Misiukiewicz-Poć   magdalena.misiukiewicz@uwm.edu.pl

                       dr n. med. Aleksandra Sejda           aleksandra.sejda@uwm.edu.pl

Przewodniczący koła: Michał Gola

AKTUALNOŚCI

Histiocytoza z komórek Langerhansa (LCH)

Z definicji jest to proces chorobowy zlokalizowany, wieloogniskowy i rozsiany charakteryzujący się znaczną akumulacją komórek podobnych do komórek Langerhansa (LCH). Komórki te wykazują ekspresję  CD1a, langeryny (CD207), białka S-100, ziarnistości Birbeck’a.

Wiek, w którym obserwuje się najwyższy odsetek zachorowań  przypada pomiędzy 1 a 3 rokiem życia, z przewagą występowania u mężczyzn. Udowodniono również powiązanie LCH z innymi nowotworami, Wskazuje ono na możliwość rozwinięcia się innych procesów nowotworowych na podłożu stosowanego w LCH leczenia radio- i chemioterapeutycznego lub odwrotnie do rozwoju LCH dochodzi często w przebiegu ostrej białaczki limfoblastycznej.

Klinicznie wyróżniamy przebieg choroby o charakterze łagodnym zlokalizowanym miejscowo, wieloogniskowym o także rozsianym, który w dalszym ciągu niesie ze sobą 20% ryzyko śmiertelności. Oceniamy ryzyko ciężkości biorąc pod uwagę czynniki jak: zajęcie płuc, wątroby, układu krwiotwórczego, śledziony a także wystąpienie choroby przed 2 rokiem życia.

W obrazie mikroskopowym dominują komórki duże, owalne o wielkości 10-25 µm. Zawierające charakterystyczne jądro o pofałdowanej błonie jądrowej. Jąderka nie są typowo widoczne. Komórki wykazują ekspresję białka S-100, CD1a oraz langeryny na swojej powierzchni. W obrazie  mikroskopu elektronowego widoczne są ponadto charakterystyczne ziarnistości Birbeck’a – są to struktury związane z błoną komórkową swoim kształtem przypominające rakietę tenisową.

Choroba najczęściej lokalizuje się w kościach i przyległych tkankach miękkich, węzłach chłonnych, płucach, grasicy, rzadko w tarczycy. Wśród kości najczęściej dochodzi do zajęcia kości skroniowych, szczęk, żeber, miednicy. Najczęściej pierwszym objawem w tej postaci jest zlokalizowany ból. Węzły chłonne mogą być pojedynczą lokalizacją choć występują w postaciach wieloogniskowych. Objawy są niecharakterystyczne - dochodzi do powiększenia węzłów szyjnych, podżuchwowych, zaotrzewnowych i pachwinowych. Większość pacjentów (>90%), u których stwierdzono obecność LCH w płucach jest palaczami. Ta lokalizacja występuje typowo u osób dorosłych, u dzieci zdarza się rzadko.

Diagnostyka różnicowa w przypadku lokalizacji skórnej obejmuje: hiperplazję komórek Langerhansa, choroby dermatologiczne, dendritic cell histioma, reticulohistiocytoma. Zmiany w węzłach chłonnych różnicujemy z hiperplazją komórek dendrytycznych, limfadenopatią dermatopatyczną, chłoniakiem z limfocytów T.